1904 yılında Cooper İçgiyim Şirketi, bekar erkekler için geliştirdiği yeni ürününü, dergilere verdiği ilanlarla duyurur. İlanda “önce”ve “sonra” fotoğrafları kullanır. “Önce” fotoğrafında, gözlerini kameradan kaçıran ve iç çamaşırının tüm düğmeleri koptuğu için, çamaşırının iki yakasını çengelli iğnelerle bir araya getirmiş, mahçup bir erkek, “sonra” fotoğrafına ise T-shirt giymiş, erkeksi, bıyıklı ve özgüvenli bir şekilde kameraya bakan bir başka erkek görseli kullanılmıştır.
Bu yeni ürünün adı “bekar iç gömleği”dir. Düğme kullanmaya gerek yoktur zira bisiklet yakası kafanın kolaylıkla geçebileceği esnekliktedir. Hedef kitle, dikiş yeteneği olmayan bekar erkeklerdir. Çok geçmeden evli olsalar da yarı-bekar kabul edilen denizciler, bu yeni ürünün onlara uygun olduğunu fark ederler. Bir yıl sonra, ABD deniz kuvvetleri, levazım subayları ofisi, denizcilere üniformalarının içine, bu düğmesiz yeni ürünü giymelerini önerir. Bir anda binlerce erkek, pamuklu kumaşın konforu ile tanışır.
Cooper İçgiyim, bu yeni ürünün popüler hale gelmesinde pay sahibi olmakla birlikte, aslında onun mucidi değildir. Aslında T-shirt, 19. yy.’da giyilen bizim “paçalı don” diye tabir ettiğimiz “long johns“dan evrilmiştir. “Long johns”, birçok üreticinin, kafadan esneyerek geçecek ve geçtikten sonra eski şekline dönebilecek kumaş çeşidini geliştirme çabasına ilham olmuştur.
1890’lara gelindiğinde, birçok kişi iç çamaşırını andıran pamuklu giysileri kamuya açık alanlarda giymenin uygunsuz olduğunu düşünüyordu. Hatta bazı bölgelerde bunu yasaklayan kanunlar bile çıkarılmıştır. Ancak bu bakış açısı kademeli olarak değişmiştir. 1940’lara gelindiğinde, özellikle liselerde yoğun olarak kullanılmaya başlanmıştır. Oxford İngilizce Sözlüğüne göre, yeni giysinin isim babası F. Scott Fitzgerald olmuştur. Fitzgerald, “Cennetin Bu Yanı” adlı romanında T-shirt kelimesini ilk kez kullanmıştır.
Kaynaklar:
- Metinin orijinal halini okumak için tıklayabilirsiniz.